10 หนังสือที่สร้างแรงบันดาลใจให้เกิดพฤติกรรมด้านมืด
เราทุกคนต่างก็รักหนังสือดีๆ สักเล่ม และถ้าพูดตามตรงแล้ว แฟนพันธุ์แท้ ของแฮรี่ พอตเตอร์ ส่วนใหญ่ คงยอมรับว่าเคยโบกไม้กายสิทธิ์ไปมาในขณะที่แสดง "เด็กชายผู้รอดชีวิต" ในตัวเรา อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ว่าทุกเล่มจะวิเศษเท่ากัน แม้ว่านวนิยายและงานวรรณกรรมมักจะสร้างแรงบันดาลใจให้เกิดความคิดสร้างสรรค์และความเห็นอกเห็นใจ แต่ผู้อ่านบางคนก็ตีความเรื่องราวบางเรื่องในลักษณะที่นำไปสู่พฤติกรรมที่แปลกประหลาดสิบกรณีเหล่านี้สะท้อนให้เห็นช่วงเวลาที่โลกแห่งจินตนาการกลายเป็นความจริง โดยผู้คนอ้างว่านวนิยายหรือตัวละครผลักดันให้พวกเขาทำสิ่งที่แปลกประหลาดและน่ากลัว ไม่ว่าจะเป็นฮีโร่ที่เข้าใจผิดหรือปรัชญาที่น่ากลัว อิทธิพลเหล่านี้เผยให้เห็นถึงพลังอันยิ่งใหญ่และคาดเดาไม่ได้ของคำพูดที่เขียนขึ้น
แดร็กคูล่า โดย บราม สโตเกอร์: ริชาร์ด เทรนตัน เชส
นวนิยาย เรื่อง Draculaตีพิมพ์ในปี 1897 และนำเสนอตำนานแวมไพร์ยุคใหม่ โดยยกย่องเคานต์ Dracula ว่าเป็นบุคคลที่มีชีวิตรอดโดยการดื่มเลือดมนุษย์ เสน่ห์อันดำมืดของนวนิยายเรื่องนี้ดึงดูดใจผู้ชม ทำให้แนวคิดเรื่องแวมไพร์ฝังรากลึกในวัฒนธรรมสมัยนิยม หลายทศวรรษต่อมา ความหลงใหลนี้ยังคงสะท้อนให้เห็นริชาร์ด เทรนตัน เชส “แวมไพร์แห่งซาคราเมนโต” ผู้ลงมือฆาตกรรมอันโหดร้ายระหว่างปี 1977 ถึง 1978เชสเป็นที่รู้จักกันดีในวัยเด็กว่าฆ่าสัตว์และกินเลือดนกด้วยซ้ำ เชสป่วยด้วยโรคจิตเวชร้ายแรง เขาเชื่อว่าเลือดของตัวเองกำลังจะหายไป และเขาสามารถมีชีวิตรอดได้โดยการดื่มเลือดสดเท่านั้น เขาฆ่าคนไปหกคน โดยดื่มเลือดของพวกเขาและกินส่วนหนึ่งของเหยื่อด้วยเมื่อตำรวจจับกุมเชส พวกเขาพบว่าบ้านของเขาเต็มไปด้วยเลือดมนุษย์ โดยมีร่องรอยพบในเครื่องปั่นและอ่างล้างจาน ซึ่งบ่งชี้ว่าเขาได้ดื่มเลือดมนุษย์มาเป็นเวลานาน ในปี 1979 เชสถูกนำตัวขึ้นศาล โดยทนายความของเขาโต้แย้งว่าเขาเป็นบ้าตามกฎหมาย อย่างไรก็ตาม คณะลูกขุนพบว่าเขามีสติสัมปชัญญะดี จึงตัดสินให้เขามีความผิดในข้อหาฆาตกรรมโดยเจตนา 6 กระทง และตัดสินให้ประหารชีวิต ต่อมาเชสได้ฆ่าตัวตายในห้องขังที่ซานเควนตินเมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 1980
The Catcher in the Rye โดย JD Salinger: Mark David Chapman
หนังสือเรื่อง The Catcher in the Ryeของ JD Salinger ซึ่งตีพิมพ์ในปี 1951 กลายมาเป็นสัญลักษณ์ของความแปลกแยกในวัยรุ่น โดยมีตัวเอกอย่าง Holden Caulfield ที่แสดงถึงความดูถูกเหยียดหยามต่อ "ความเสแสร้ง" ของสังคม สำหรับผู้อ่านส่วนใหญ่ ความหงุดหงิดของ Holden เป็นเพียงความคิดถึงการเติบโตที่เข้าถึงได้ แต่สำหรับ Mark David Chapman นวนิยายเรื่องนี้กลับกลายเป็นความหมกมุ่นที่อันตรายในปี 1980 แชปแมนลอบสังหารจอห์น เลนนอนนอกอาคารดาโกต้าในนิวยอร์ก โดยอ้างว่าเขาเห็นเลนนอนเป็นตัวอย่างของความเสแสร้งที่โฮลเดนเกลียดชัง สำหรับแชปแมนแล้ว ความมั่งคั่งและชื่อเสียงของเลนนอนขัดแย้งกับข้อความแห่งสันติภาพของเขา ทำให้เขาตกเป็นเป้าหมายของความชอบธรรมที่หลงผิด แชปแมนพกสำเนาหนังสือThe Catcher in the Ryeติดตัวไปด้วยในคืนที่เกิดการฆาตกรรม โดยจารึกข้อความอันน่าสะเทือนขวัญว่า “นี่คือคำกล่าวของฉัน” พร้อมเซ็นชื่อของโฮลเดน คอลฟิลด์หลังจากการยิง เขาอ่านหนังสืออย่างใจเย็นในขณะที่รอตำรวจมาถึง ระหว่างการพิจารณาคดี แชปแมนอ้างถึงนวนิยายเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยระบุว่าเป็นข้ออ้างในการฆ่าเลนนอน การกระทำนี้ทำให้ผลงานที่มีชื่อเสียงของแซลิงเจอร์กลายเป็นจุดเชื่อมโยงที่น่าอับอายในหนึ่งในอาชญากรรมที่น่าตกตะลึงที่สุดในศตวรรษที่ 20 แม้ว่าThe Catcher in the Ryeยังคงเป็นวรรณกรรมคลาสสิก แต่ความเกี่ยวข้องของหนังสือเล่มนี้กับการฆาตกรรมเลนนอนเป็นเครื่องเตือนใจอันน่ากลัวว่าศิลปะสามารถถูกตีความผิดได้อย่างอันตราย
ความโศกเศร้าของแวร์เทอร์วัยหนุ่ม โดยโยฮันน์ โวล์ฟกัง ฟอน เกอเธ่
The Sorrows of Young Wertherของเกอเธ่ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1774 บันทึกเรื่องราวความทุกข์ทรมานทางอารมณ์ของแวร์เทอร์ ชายหนุ่มที่หลงรักผู้หญิงคนหนึ่งอย่างหมดหัวใจซึ่งเขาไม่มีวันได้ครอบครองได้ ความอกหักของแวร์เทอร์ทำให้เขาฆ่าตัวตาย ซึ่งจุดสุดยอดคือการพรรณนาถึงความสิ้นหวังในเชิงโรแมนติก นวนิยายเรื่องนี้ได้รับเสียงสะท้อนจากผู้อ่านรุ่นเยาว์ทั่วทั้งยุโรปอย่างลึกซึ้ง จนทำให้เกิดปรากฏการณ์ที่เรียกว่า "Werther Fever"บรรดาผู้ชื่นชมต่างเลียนแบบบุคลิกที่เศร้าโศกของแวร์เทอร์ด้วยการสวมเสื้อผ้าอันเป็นเอกลักษณ์และอ้างถึงคำพูดคนเดียวที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ของเขา อย่างไรก็ตาม การพรรณนาถึงการฆ่าตัวตายในนวนิยายเรื่องนี้ได้จุดชนวนให้เกิดการเลียนแบบการเสียชีวิตจำนวนมาก ส่งผลให้มีการเซ็นเซอร์ในหลายประเทศ ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นรอบๆThe Sorrows of Young Wertherถือเป็นตัวอย่างแรกๆ ของ "การฆ่าตัวตายที่แพร่ระบาด" ซึ่งการพรรณนาในสื่อนำไปสู่การเลียนแบบ ต่อมา นักสังคมวิทยา เดวิด ฟิลลิปส์ ได้บัญญัติศัพท์ "เอฟเฟกต์แวร์เทอร์" ขึ้นในปี 1974 เพื่ออธิบายรูปแบบที่น่าเศร้าโศกนี้แม้ว่าผลงานของเกอเธ่จะได้รับการยกย่องถึงความยอดเยี่ยมทางวรรณกรรม แต่ก็ได้จุดชนวนให้เกิดการถกเถียงทางจริยธรรมเกี่ยวกับความรับผิดชอบของนักเขียนในการนำเสนอหัวข้อที่ละเอียดอ่อน เช่น การฆ่าตัวตาย ผลงานของแวร์เทอร์เป็นทั้งพยานหลักฐานถึงพลังของการเล่าเรื่องและเรื่องราวเตือนใจเกี่ยวกับผลที่ตามมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ผลงานทางประวัติศาสตร์ยังคงเป็นการสะท้อนที่น่าคิดเกี่ยวกับอิทธิพลของศิลปะที่มีต่อจิตใจที่เปราะบาง
ดังที่ซาราธัสตราพูดไว้ โดยฟรีดริช นีตเชอ: เลโอโปลด์และโลบ
หนังสือ Thus Spoke Zarathustraของ Friedrich Nietzsche ท้าทายผู้อ่านด้วยแนวคิดที่เร้าใจเกี่ยวกับศีลธรรมและแนวคิดของ ?bermensch หรือ “ซูเปอร์แมน” ผู้ก้าวข้ามบรรทัดฐานทางจริยธรรมแบบเดิม แม้ว่าปรัชญาจะมุ่งหวังที่จะสร้างแรงบันดาลใจให้บุคคลมีความยิ่งใหญ่ แต่กลับกลายเป็นเรื่องเลวร้ายในปี 1924 เมื่อ Nathan Leopold และ Richard Loeb นักศึกษาผู้มีสิทธิพิเศษสองคนจากมหาวิทยาลัยชิคาโก สังหาร Bobby Franks วัย 14 ปีอย่างโหดร้ายเลโอโปลด์และโลบมองว่าตนเองเป็น ?bermenschen ของนิตเช่ พวกเขาจึงพยายามก่ออาชญากรรมที่สมบูรณ์แบบเพื่อพิสูจน์ความเหนือกว่าทางสติปัญญาและอิสระจากข้อจำกัดทางศีลธรรมของตน ในระหว่างการพิจารณาคดี ฝ่ายจำเลยของพวกเขาโต้แย้งว่าการตีความปรัชญาของนิตเช่ของพวกเขามีส่วนทำให้การใช้เหตุผลของพวกเขาคดโกง คดีนี้สร้างความตกตะลึงให้กับประเทศชาติ ไม่เพียงเพราะลักษณะที่โหดร้ายเท่านั้น แต่ยังเน้นให้เห็นว่าแนวคิดทางวิชาการสามารถบิดเบือนเพื่อให้เป็นข้ออ้างสำหรับการกระทำที่ชั่วร้ายได้อย่างไรการฆาตกรรมและการใช้คำพูดของซาราธัสตราเพื่ออธิบายเหตุผลนั้นยังคงเป็นตัวอย่างที่น่าสะพรึงกลัวว่าทฤษฎีทางปรัชญาอาจถูกตีความผิดอย่างอันตรายได้อย่างไรเมื่อแยกออกจากบริบท งานของนีตเช่แม้จะได้รับการยกย่องในด้านความลึกซึ้งและนวัตกรรม แต่บ่อยครั้งที่งานของนีตเช่ถูกบดบังด้วยการนำไปใช้ในทางที่ผิดในอาชญากรรมที่น่าอับอายนี้
First Blood โดย David Morrell: Michael Ryan
First Bloodของ David Morrell นำเสนอเรื่องราวของ John Rambo อดีตทหารผ่านศึกสงครามเวียดนามที่ผันตัวมาเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ซึ่งต่อสู้กับความอยุติธรรมที่ผู้คนรับรู้ แม้ว่าการต่อสู้ดิ้นรนของ Rambo จะสื่อถึงความเจ็บปวดและความแตกแยกที่ทหารผ่านศึกต้องเผชิญ แต่จิตวิญญาณแห่งการเอาตัวรอดของตัวละครนี้กลับกลายมาเป็นต้นแบบทางวัฒนธรรมของการกบฏของหมาป่าเดียวดาย สำหรับ Michael Ryan บุคลิกนี้ถือเป็นแรงบันดาลใจอันมืดมนในปี 1987 ไรอันก่อเหตุกราดยิงในเมืองฮังเกอร์ฟอร์ด ประเทศอังกฤษ จนมีผู้เสียชีวิต 16 ราย ความหลงใหลของไรอันที่มีต่อ First Blood และตัวละครเอกในเรื่องนี้เห็นได้จากพฤติกรรมของเขา ตั้งแต่การสะสมอาวุธไปจนถึงการแสดงท่าทีต่อสู้แบบแรมโบ้ ไรอันสวมชุดทหารและสร้างความหวาดกลัวให้กับชุมชนของเขา โดยเดินไปทั่วเมืองด้วยความแม่นยำราวกับทหารที่ผ่านการฝึกฝนมา พยานหลายคนบรรยายถึงความสงบเยือกเย็นที่น่าสะพรึงกลัวของเขาว่าคล้ายกับตัวละครที่แสดงบทภาพยนตร์หลังจากการสังหารหมู่ นักสืบพบว่าไรอันได้เลียนแบบตัวละครส่วนใหญ่จากผลงานการสร้างของมอร์เรลล์ ซึ่งเน้นย้ำว่าแรมโบ้ในจินตนาการได้กลายมาเป็นตัวละครอันตรายสำหรับผู้ที่ไม่มั่นคง การสังหารหมู่ที่ฮังเกอร์ฟอร์ด ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์อังกฤษ ได้จุดชนวนให้เกิดการถกเถียงเกี่ยวกับความรุนแรงในสื่อ การควบคุมปืน และอิทธิพลของตัวละครในจินตนาการที่มีต่อการกระทำในโลกแห่งความเป็นจริง First Blood ยังคงเป็นเครื่องเตือนใจอันน่าสะเทือนใจว่าสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมสามารถส่งผลที่ไม่ได้ตั้งใจได้อย่างไรเมื่อบุคคลที่ไม่ถูกต้องยกย่องให้ความเคารพ
Rage โดย Stephen King: ไมเคิล คาร์นีล
Rageของ Stephen King ซึ่งเขียนภายใต้นามแฝงว่า Richard Bachman เล่าถึงความคิดที่น่าวิตกกังวลของวัยรุ่นที่ไม่พอใจและก่อเหตุยิงกันในโรงเรียน หนังสือเล่มนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1977 ในตอนแรกไม่ค่อยมีใครโต้แย้ง แต่ชื่อเสียงของหนังสือเล่มนี้กลับกลายเป็นที่เลื่องลือไปทั่วหลังจากถูกโยงกับโศกนาฏกรรมในชีวิตจริง หนึ่งในนั้นก็คือเหตุการณ์ยิงกันที่โรงเรียนมัธยม Heath ในเมืองแพดูคาห์ รัฐเคนตักกี้ ในปี 1997ไมเคิล คาร์นีล วัย 14 ปี เปิดฉากยิงกลุ่มสวดมนต์ ทำให้มีนักเรียนเสียชีวิต 3 คน และบาดเจ็บอีก 5 คน ในเวลาต่อมา เจ้าหน้าที่พบเรจในตู้เก็บของของคาร์นีล ทำให้มีการคาดเดากันว่าหนังสือเล่มนี้อาจมีอิทธิพลต่อการกระทำของเขา ความเชื่อมโยงระหว่างเรจกับเหตุการณ์ยิงกันในโรงเรียนหลายครั้งทำให้คิงตัดสินใจหยุดพิมพ์หนังสือในปี 1997 ซึ่งถือเป็นก้าวสำคัญที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน คิงยอมรับว่านวนิยายเรื่องนี้มีศักยภาพที่จะเข้าถึงเยาวชนที่มีปัญหา และเน้นย้ำถึงความรับผิดชอบของผู้เขียนในการป้องกันอันตรายแม้ว่าคิงจะแสดงความสงสัยว่าเรจเป็นสาเหตุโดยตรงของการยิงกัน แต่เขาก็ยอมรับว่าธีมของเรจอาจเป็นทางออกที่อันตรายสำหรับผู้อ่านที่แยกตัวออกไป ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นรอบๆ เรจยังคงเป็นกรณีศึกษาที่น่าคิดว่าผลงานในนิยายสามารถเชื่อมโยงกับความรุนแรงในชีวิตจริงได้อย่างไร ซึ่งบังคับให้สังคมต้องดิ้นรนกับความรับผิดชอบทางจริยธรรมของผู้สร้างสรรค์
Frankenstein โดย Mary Shelley: Robert Cornish
Frankensteinของ Mary Shelley เป็นผลงานชิ้นเอกของวรรณกรรมแนวโกธิกที่กล่าวถึงปัญหาทางจริยธรรมของความทะเยอทะยานทางวิทยาศาสตร์ ตัวเอกของเรื่องคือ Victor Frankenstein ซึ่งสร้างชีวิตขึ้นมาผ่านการทดลองต้องห้าม ซึ่งเป็นธีมที่ดึงดูดใจ Robert Cornish นักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกันในช่วงทศวรรษ 1930 Cornish ได้รับแรงบันดาลใจจากการสำรวจการฟื้นคืนชีพของ Shelley และได้ทำการทดลองของตัวเองเพื่อชุบชีวิตคนตายเขาใช้สุนัขที่ถูกทำการุณยฆาตพัฒนากลไกที่เรียกว่า “กระดานหก” เพื่อหมุนเวียนเลือดและฉีดสารเคมี เช่น ยากันเลือดแข็งและอะดรีนาลีน เพื่อกระตุ้นการทำงานที่สำคัญ สุนัขที่เขาเลี้ยงไว้บางตัวสามารถฟื้นคืนชีพได้ แม้ว่าจะประสบปัญหาร้ายแรง เช่น ตาบอดและระบบประสาทเสียหายก็ตาม ความหลงใหลของคอร์นิชในการฟื้นคืนชีพไม่ได้หยุดอยู่แค่สัตว์เท่านั้น เขายื่นคำร้องขอโอกาสในการนำวิธีการของเขาไปใช้กับศพมนุษย์ และยังเสนอให้ทำการทดลองกับนักโทษประหารอีกด้วยความพยายามของเขาจุดชนวนให้เกิดความโกรธแค้นในที่สาธารณะและการถกเถียงทางจริยธรรม ซึ่งสะท้อนถึงความสงสัยทางศีลธรรมที่เชลลีย์นำมาแสดงในนวนิยายของเธอ ในขณะที่ความทะเยอทะยานของคอร์นิชที่จะต่อต้านความตายสะท้อนถึงความเย่อหยิ่งของวิกเตอร์ แฟรงเกนสไตน์ ผลที่ตามมาอันน่าสยดสยองของงานของเขาเน้นย้ำถึงอันตรายของวิทยาศาสตร์ที่ก้าวล้ำเกินไปแฟรงเกนสไตน์ยังคงเป็นเรื่องราวเตือนใจที่ไม่มีวันตาย และการทดลองที่น่าขนลุกของคอร์นิชทำหน้าที่เป็นตัวอย่างในโลกแห่งความเป็นจริงว่าธีมของเรื่องสามารถสร้างแรงบันดาลใจและบิดเบือนความทะเยอทะยานของมนุษย์ได้อย่างไร
The Secret Agent โดย Joseph Conrad: Ted Kaczynski (The Unabomber)
The Secret Agentของ Joseph Conrad เป็นการสำรวจการก่อการร้ายและความทันสมัยในเชิงมืดมน โดยนำเสนอภาพทางจิตวิทยาของนักอนาธิปไตยและอุดมคติที่ทำลายล้างของพวกเขา นวนิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์ในปี 1907 และได้กระทบใจเท็ด คาซินสกี อัจฉริยะทางคณิตศาสตร์ที่ผันตัวมาเป็นผู้ก่อการร้ายในประเทศที่รู้จักกันในชื่อ Unabomber การรณรงค์ก่อการร้ายนาน 20 ปีของคาซินสกีเกี่ยวข้องกับการส่งระเบิดทำเองให้กับนักวิชาการ ผู้บริหาร และเป้าหมายอื่นๆ ที่เขาเชื่อมโยงกับความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีคำประกาศของเขาเรื่อง “สังคมอุตสาหกรรมและอนาคต” สะท้อนถึงธีมจากนวนิยายของคอนราด ซึ่งโจมตีผลกระทบที่ไร้มนุษยธรรมของสังคมยุคใหม่และสนับสนุนการกบฏของปัจเจกบุคคล การโจมตีของคัชซินสกีทำให้มีผู้เสียชีวิต 3 รายและทำให้บาดเจ็บอีกหลายสิบราย ทำให้คนทั้งประเทศหวาดกลัวจนกระทั่งถูกจับกุมในปี 1996 ความผูกพันของเขากับThe Secret Agent นั้น เกิดจากการพรรณนาถึงความแปลกแยกและความรุนแรงที่เกิดจากความก้าวหน้าทางอุตสาหกรรม ซึ่งสอดคล้องกับการแก้แค้นส่วนตัวของเขาที่มีต่อเทคโนโลยีแม้ว่านวนิยายของคอนราดจะเป็นผลงานชิ้นเอกทางวรรณกรรม แต่ก็กลายมาเป็นหลักฐานอ้างอิงสำหรับอุดมการณ์สุดโต่งของคาซินสกีโดยไม่ได้ตั้งใจ คดี Unabomber เน้นย้ำให้เห็นว่าผลงานศิลปะที่ซับซ้อนสามารถถูกตีความผิดได้โดยบุคคลที่ต้องการการยืนยันการกระทำของตน ซึ่งเปลี่ยนการวิจารณ์เชิงลึกให้กลายเป็นข้อแก้ตัวสำหรับการก่อการร้าย
แจ็ค เชพเพิร์ด โดย วิลเลียม แฮร์ริสัน เอนส์เวิร์ธ: เบอร์นาร์ด ฟรองซัวส์ คูร์วัวซีเยร์
นวนิยายเรื่อง Jack Sheppardของ William Harrison Ainsworth ดึงดูดใจผู้อ่านในยุควิคตอเรียด้วยการนำเสนอเรื่องราวชีวิตของโจรในศตวรรษที่ 18 Sheppard ถูกพรรณนาว่าเป็นแอนตี้ฮีโร่ที่เจ้าเล่ห์ซึ่งมีการผจญภัยที่กล้าหาญและนิสัยกบฏที่ทำให้เขากลายเป็นตำนานพื้นบ้าน สำหรับ Bernard Fran?ois Courvoisier ซึ่งเป็นคนรับใช้ชาวสวิสในปี 1840 การยกย่องอาชญากรรมในนวนิยายเรื่องนี้กลับกลายเป็นแรงบันดาลใจที่อันตรายCourvoisier สังหารนายจ้างของเขา Lord William Russell โดยอ้างในภายหลังว่างานของ Ainsworth ทำให้เขาอยากเลียนแบบการท้าทายอำนาจของ Sheppard การฆาตกรรมครั้งนี้ทำให้เกิดความโกรธแค้นและความหวาดกลัวในที่สาธารณะ โดยเฉพาะในกลุ่มชนชั้นสูงที่กังวลเกี่ยวกับอิทธิพลของนวนิยายเรื่องนี้ที่มีต่อคนรับใช้ของพวกเขา การที่ Ainsworth พรรณนาถึง Sheppard ในบทบาทคนโกงผู้มีเสน่ห์ถูกวิพากษ์วิจารณ์ และ Jack Sheppard ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นคนเจ้าชู้โดยกำเนิดคดีนี้จุดชนวนให้เกิดการถกเถียงเกี่ยวกับบทบาทของวรรณกรรมในการกำหนดพฤติกรรม โดยเฉพาะในกลุ่มผู้อ่านที่ประทับใจได้ง่าย แม้ว่านวนิยายเรื่องนี้จะตอกย้ำชื่อเสียงของ Ainsworth ในฐานะนักเขียนชั้นนำในยุคนั้น แต่ความเกี่ยวข้องกับอาชญากรรมของ Courvoisier ยังคงเป็นตัวอย่างที่น่าสะพรึงกลัวว่านวนิยายอาจถูกตีความผิดจนนำไปสู่ผลลัพธ์ที่เลวร้ายได้
พระคัมภีร์ซาตาน โดย Anton LaVey: Richard Ramirez
The Satanic Bibleของ Anton LaVey ซึ่งตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1969 ได้แนะนำให้ผู้อ่านรู้จักกับหลักคำสอนของลัทธิซาตานสมัยใหม่ โดยเน้นที่ลัทธิปัจเจกชนนิยม ลัทธิสุขนิยม และการปฏิเสธศีลธรรมแบบดั้งเดิม Richard Ramirez หรือ "Night Stalker" ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ได้นำหลักการเหล่านี้ไปใช้อย่างสุดโต่ง ในช่วงกลางทศวรรษ 1980 Ramirez ได้ก่อเหตุฆาตกรรมอันโหดร้ายหลายครั้ง โดยมักจะอ้างถึงซาตานและทิ้งสัญลักษณ์ลึกลับไว้ในที่เกิดเหตุRamirez อ้างถึงThe Satanic Bibleว่ามีอิทธิพลสำคัญ โดยอ้างว่าคำสอนในพระคัมภีร์เป็นแนวทางในการกระทำของเขา อาชญากรรมของเขาซึ่งรวมถึงการล่วงละเมิดทางเพศ การโจรกรรม และการฆาตกรรม สร้างความหวาดกลัวให้กับแคลิฟอร์เนียและสื่อระดับประเทศให้ความสนใจ การปรากฏตัวในศาลของเขายิ่งทำให้ความสยองขวัญทวีความรุนแรงมากขึ้น เนื่องจากเขาแสดงรูปดาวห้าแฉกและประกาศความจงรักภักดีต่อซาตาน แม้ว่างานของ LaVey มักถูกมองว่าเป็นปรัชญามากกว่าการยุยงให้เกิดความรุนแรง แต่การตีความของ Ramirez กลับบิดเบือนข้อความเพื่อให้เป็นข้ออ้างสำหรับการกระทำอันชั่วร้ายของเขาคดีนี้จุดชนวนให้เกิดความตื่นตระหนกทางศีลธรรมอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับลัทธิซาตานและความเชื่อมโยงกับอาชญากรรม ทำให้ The Satanic Bible ได้รับความสนใจในแวดวงวัฒนธรรม การกระทำของ Ramirez ยังคงเป็นหลักฐานอันมืดมนที่แสดงให้เห็นว่าอุดมการณ์ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นของจริงหรือที่เข้าใจผิด สามารถจุดชนวนพฤติกรรมที่ทำลายล้างได้อย่างไร
Country Fact and Event Around The World
%20TPCC2.jpg)
.png){kind=logo}
